«Όλοι γεννιούνται μεγαλοφυείς, αλλά στην πορεία της ζωής απομεγαλοφυιοποιούνται» Buckminster Fuller

​«Όλοι γεννιούνται μεγαλοφυείς, αλλά στην πορεία της ζωής απομεγαλοφυιοποιούνται»  
                                Buckminster Fuller
 «Το κάθε παιδί έρχεται στο κόσμο σαν μια τελειότητα της φύσης. Είναι καινούριες αφίξεις αλλά μόνο στο χρόνο η πραγματική τους φύση είναι ότι έχουν μια έμφυτη μεγαλοφυΐα»

Εγώ θα πω όλοι γεννιόμαστε Positive Junkies κάπου στη πορεία αλλάζει το πράγμα και συνειδητοποιούμε ότι είμαστε …βασικά ούτε που ξέρουμε τι είμαστε … χάνουμε τη σύνδεση μας με τον εαυτό μας , δε ξέρουμε τι θέλουμε , τι νιώθουμε, ποιοι είμαστε …
Γιατί?
Πως μας έχει έρθει αυτή η ιδέα σαν πολιτισμός ότι τη στιγμή που γεννιέται ένα παιδί ΔΕ ξέρει τίποτα ?

Πως γίνεται να θεωρούμαι ότι εμείς ξέρουμε καλύτερα για κάποιον άλλο ενώ στην ουσία δε ξέρουμε καλύτερα καλά καλά για τον ίδιο μας τον εαυτό ?
Πως έχουμε διαμορφωθεί έτσι να μην ακούμε τα ένστικτα μας αλλά και να μη σεβόμαστε το ένστικτο του ανθρώπου δίπλα μας , είτε είναι ενήλικας είτε παιδί δεν έχει σημασία ?

Γιατί?
Γιατί έχουμε τη πεποίθηση ότι με το φόβο το άγχος και την αγωνία για τα παιδιά μας τους κάνουμε καλό ?
Πως γίνεται να αγαπάμε τόσο πολύ που η αγάπη να γίνεται φόβος ?

Νομίζω αυτή τη στιγμή μιλάω εκ μέρους όλων των παιδιών που έρχονται στη ζωή μας .
Δεν μας ανήκουν τα παιδιά μας έρχονται στο κόσμο ΜΕΣΩ εμάς αλλά όχι ΓΙΑ μας ! Θυμάμαι από τη στιγμή που έμεινα έγκυος στο πρώτο μου παιδί φρόντισα να το επαναλάβω πολλές φορές στον εαυτό μου και στον άντρα μου για να ξέρουμε τη δουλειά μας ! 
Η δουλειά μας ήταν απλή λοιπόν μπορούμε να είμαστε αυτοί που θα καθοδηγούν …
Η κόρη μου λοιπόν αυτό το καταπληκτικό Φωτεινό κοριτσάκι ήρθε για μια ακόμα φορά να μου το θυμίσει! Από έμβρυο αυτό το παιδί ξέρει τι θέλει και κατ επέκταση ξέρουν και όλοι γύρω της , δόξα το Θεό πάντα καταλαβαίνεις πότε ΔΕ της αρέσει κάτι αλλά και ποτέ της αρέσει κάτι !   

Είναι κόλαση και παράδεισος μαζί ! 
Έτσι δεν είναι όλα στη ζωή μας ? 

‘Οπου υπάρχει σκοτάδι υπάρχει φως και όπου υπάρχει Φως σκοτάδι είναι λοιπόν όνομα και πράγμα αυτό το κοριτσάκι. Με οδηγεί μέρα με τη μέρα σε μέρη και συναισθήματα που δεν ήξερα ότι είχα , συναρπαστικό .
 
Πόσο μοναδικό  είναι να βλέπεις ένα πλάσμα να εξελίσσεται και σπαστικό είναι να θέλεις να τα κοντρολάρεις όλα γι αυτό?
Κοιμάται – Δε κοιμάται  
Τρώει – Δε τρώει – Πως τρώει – Τι τρώει 
Περπατάει – Δε περπατάει – Μπουσουλάει – Δε μπουσουλάει
Κλαίει – Δε κλαίει 
Βγάζει δόντια – Δε βγάζει 
Μιλάει – Δε μιλάει 

Το κορίτσι μου τους 5 πρώτους μήνες κυριολεκτικά ζούσε μέσα στο σλινγκ . Ένιωθε τη σιγουριά μου και την ζεστασιά μου και της έδωσα αυτήν την ασφάλεια !
Δε μου πέρασε από το μυαλό ότι θα κακομάθει και δε ξέρω και γω τι άλλο? ….Ναι μου πέρασε ….και όπως ήρθε έφυγε διότι αποφάσισα να ακούσω το παιδί μου τι θέλει και τι έχει ανάγκη !

Κακόμαθε τελικά ?  

Αυτόν τον όρο νομίζω τελικά δεν τον δέχομαι καν …δεν υπάρχει για μένα κακομαθαίνω , υπάρχει χρειάζομαι κάτι το παίρνω και νιώθω ασφάλεια – επίσης υπάρχει το χρειάζομαι κάτι δε το παίρνω και βρίσκω άλλο τρόπο να το πάρω ίσως σε κάποιο άλλο κομμάτι, ίσως με όχι τόσο θετικό τρόπο , ίσως με κάποια ταμπέλα από τους σοφούς ενήλικες ότι είναι «χειρισμός» εκ μέρους των παιδιών. 

Αλλά για την ιστορία να πω ότι το παιδί μου κοιμάται πλέον μόνο του χωρίς ούτε καν κούνημα  παρόλο που δεν είχα κανένα πρόβλημα να κοιμόμαστε μαζί της αρέσει το κρεβατάκι της και κοιμάται ήρεμα – Ξυπνάει ? 

Φυσικά ! Είναι 14 μηνών ξυπνάει κάθε βράδυ και το θεωρούμε πολύ κουραστικό ναι μεν …αλλά μέρος της εξέλιξης της δε!

Μας χειρίζεται , τη κακομάθαμε κτλ δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο μας δε ασχολούμαστε με τέτοια πράγματα και έννοιες – Ακολουθούμε το παιδί . Ξέρει τι κάνει !

Το τι θα φάει επίσης δικό της θέμα . Θέλει να φάει τρώει , δε θέλει δε τρώει . Αμέσως ήθελε ανεξαρτησία να φάει μόνη της και σιγά σιγά μου δείχνει ότι θέλει να έχει τον απόλυτο έλεγχο του φαγητού της ! Θέλω να πάω κόντρα σε αυτό ?

Γιατί ? Δύο φορές μασκάρεψα φαγητό που δεν της άρεσε αρχικά και την «έπεισα» να το φάει με το να μη φαίνεται ότι είναι αυτό που είναι –αποτέλεσμα ήταν να βγάλει αλλεργία και τις δύο φορές !

Το ένστικτο της που είναι πολύ ισχυρό ακόμα αν δε της το χαλάσω , ήξερε ότι αυτό το φαγητό που της πρόσφερα δε της κάνει καλό και ήξερε ότι δεν ήθελε καν να το δοκιμάσει ! Είχε απόλυτο έλεγχο του σώματος της και μου το έδειχνε ξεκάθαρα αλλά εγώ ήξερα καλύτερα . Ήξερα όμως?

Όταν έκλαιγε στην αρχή με έπιανε πανικός τι να κάνω πώς να το «φτιάξω» αυτό το συναίσθημα να γίνει πάλι χαρούμενο το παιδί μου ? 

Μετά κατάλαβα ότι έτσι είμαστε εμείς τα κορίτσια κλαίμε και θέλουμε να μας καταλάβουν όχι να μας σταματήσουν το κλάμα να μας μείνει κόμπος στο λαιμό !
Τώρα πια κλαίει και την αγκαλιάζω σαν να της λέω …ναι ΝΙΩΣΕ … νιώσε τα συναισθήματα σου άκου τα , άφησε τα και εγώ είμαι εδώ για σένα! Σε ακούω, σε καταλαβαίνω και σε αισθάνομαι . Δε θέλω να σταματήσεις επειδή με ενοχλεί και νιώθω άβολα , θέλω να νιώσεις ελεύθερα ! 

Παρατηρώ ότι όλα τα παιδιά γεννιούνται με όλες αυτές τις ΥΠΕΡδυνάμεις , να ξέρουν τον εαυτό τους , να έχουν δύναμη μέσα τους , να ακούν το ένστικτο τους , να δοκιμάζουν , να πέφτουν , να ξανασηκώνονται , να μαθαίνουν , να ξεμαθαίνουν , να είναι χαρούμενα για κανένα απολύτως λόγο , να παίζουν , νε έχουν μοναδική φαντασία ,να κλαίνε και να δείχνουν τα δυνατά τους συναισθήματα σε όλους !! 

Εμείς έχουμε καμιά από αυτές τις ΥΠΕΡδυνάμεις ?.... τις είχαμε σίγουρα αν τις έχουμε ακόμα δε ξέρω εξαρτάται με το πόσο έχουμε αφήσει αυτό το positive Junkie μέσα μας ζωντανό ή ψόφιο! Άρα τελικά πως ξέρουμε καλύτερα ? Πως μπορούμε να αποφασίσουμε για όλα και για όλους ? 

Θέλεις να προστατέψεις τα παιδιά σου από κάθε τι κακό ? Άφησε τα ήσυχα να νιώσουν το μέσα τους που θα τα καθοδηγήσει εκεί που πρέπει , που θα τα προειδοποιήσει που βρίσκετε ο κίνδυνος  και που θα καταφέρουν εν τέλει να προστατεύουν τον ίδιο τους τον εαυτό …

….Έτσι δεν λειτουργούν όλα στη Φύση ? 

Μπορείς να ελέγξεις πότε ανθίζει ένα λουλούδι ?

                                                         Σας Φιλώ 
                                                             Εύη!